Death Of A Japanese Salesman

Tomoaki Sunada belichaamt het archetype van een Japanse zakenman; stijf in het pak, druk in de weer en nog lang niet thuis. Ook zijn carrière is een schoolvoorbeeld geweest; na meer dan 40 jaar dienst in hetzelfde bedrijf schopte hij het tot hoofd van de sales-afdeling.

Voor de man die zijn ‘vrije’ tijd had gespendeerd met zakendineetjes en business deals op het golfterrein ging zijn pensioen dan ook gepaard met gemengde gevoelens. Maar dan wordt bij de immer berekende Sunada kanker vastgesteld in een vergevorderd stadium.

Maar hier geen uitgesponnen serenades van verdriet of close-ups van ooghoeken te bespeuren hier, wel een bijna frivool relaas van ’s mans laatste levensjaar, die zoals het een echte salary man betaamt als tot in de puntjes plant, van de uitjes met zijn kleinkinderen tot zelfs zijn bekering tot het katholicisme toe. Een katholieke begrafenis is namelijk ‘goedkoper’.

Deze ontroerend mooie documentaire is van de hand van Sunada’s eigen dochter, Mami. Mami Sunada verdiende reeds haar strepen als regie-assistente van de onvolprezen grootmeester van het subtiele drama, Hirokazu Kore-eda, die trouwens ook producer is van deze film. ‘Death of a Japanese Salesman’ ademt niet onverwacht de geest van Kore-eda’s meesterwerken als Nobody Knows (Grote Prijs van Filmfestival Gent in 2004 en ook goed voor Gouden Palm voor Beste Acteur) en het al even grandioze Still Walking.

Bovendien levert de bijzondere relatie tussen onderwerp en regisseuse ons een wel heel levensechte en hartroerende kijk op het Japanse familiale leven en de manier waarop er met lief en leed omgegaan wordt. Of om het met een Engelse boutade te zeggen: “At the end of the day, we’re all not that different”.